04-02-2022 Recai ŞEYHOĞLU

                                ( Veysel Çolak Parkı- Hidayet Karakuş Parkı )

 

Merak edip bilgisunara giren herkes;  dünyanın dört bir köşesinde  parklara ve bahçelere verilen  isimlerin bilim- sanat-eğitim ve edebiyat alanında  kişilere verildiğine tanık olur.

Pek tabii ki düşünürlere de…

Aristoteles, Sokrates, Platon bugün Yunanistan toprağındahakkıyla yaşıyor/ yaşatılıyor. Atina ve Selanik’te örneklerini görmeniz mümkün…

Voltaire, La Fontaine, Balzac, Victor Hugo, AlexandreDumas, GustaveFlaubert, Emile Zola, Maupassant, Jean Paul Sartre, Albert Camus Fransa caddelerinde ve parklarında yaşıyor…

William Shakespeare, William Blake, JaneAusten, George Elliot, Bronte Kardeşler, Charles Dickens, J.R.R. Tolkien, Agatha Christie İngiltere sokaklarında/ parklarında ve meydanlarında…

Goethe, Thomas Mann, RainerMarieRilke, Nietzsche, Stefan Zweig,  HermannHesse,  BertoltBrecht, GünterGrass adlarına Almanya’da büst, heykel ve cadde adı olarak rastlarsınız.

DanteAligieri, Umberto Eco, SusannaTamaro, AntonioTabucchi, NiccoloMachiavelliise İtalya’nın meydanlarında, caddelerinde ve parklarında karşınıza çıkar. İtalyan devletinin kurucusu Garibaldi’nin heykelini ise görünce ona merhaba diyesiniz gelir. Öyle haşmetli ki…

Ben, çarpılmışa döndüm örneğin…

 

Şilili Pablo Neruda, heykelinin yanı sıra müzeye dönüştürülmüş eviyle her turistin uğrak yeri.

Azerbaycan, Rusya, Belçika, Ukrayna, Makedonya, Bulgaristan, Arnavutluk,  Gürcistan,İran ve Polonya’da da şairlerin, yazarların heykellerini/ büstlerini görüyorsunuz şehirlerin en büyük meydanlarında.

Kiev’de savaş yıllarında yaşamını yitirmiş askerlerin ise yan yana çok sayıda mezarlarına tanık oluyorsunuz. Anayurtlarını Nazi saldırılarına karşı korumaya çalışırken şehit düşen askerlere olan saygıyı görüyorsunuz. Tek tek şehit düşmüş askerlerin adlarını değil, tümünün adını yaşatmayı uygun  bulmuşlar. Tek tek şehit adlarını sokaklara vermenin anlamsız olduğunu düşündüler belki…

Devlet kurucularına, siyasi önderlere, sanatçılara  gösterilenbu saygı, insan olmanın bir göstergesi…

Özbekistan’daki devasa  anıtlar ve heykeller de  insana ve sanata saygının birer örneği…

Shahr-i Zindan Heykelleri, WorldWarIIMemorial,MemorialforCosmonauts, MonumenttoHodja Nasreddin gibi… Toplumsal bellek oluşturma çabasındalar belli ki…

Unutturmamaya çalışıyorlar…

Havana’daki ( Küba ) görkemliJoseMarti heykeli ise büyüleyici…

Mayorka, İbiza, Mikonos adalarını görmeyi Semerkant’ın / Buhara’nın ve Almatı’nın önüne geçiren yerli turistlerimiz  Taşkent’teki Timur heykelini görmeyi neden merak etmezler anlamamışımdır bir türlü... Orta Asya ülkelerindeki  heykele ve meydanlara verilen önemi keşke görsek ve anlasak da ülkemizde  de aynılarının yapılması için istekte bulunabilsek…

Özetle, dünyanın  enBatı’sından en Doğu’suna   kadar insanoğlu  kendi değerlerine  sahip çıkmayı işin olmazsa olmazı bilmiş.

Sanatçısını, düşüncesi nedeniyle ihmal etmeyip onu sokağında/ caddesinde ve meydanlarında yaşatmış. Kâh heykelini dikerek kâh büstünü yaparak kâh adını parklara vererek…

Yıllar önce de Sefa Taşkın, Bergama’da yapmıştı bunu. Güzel olan her şeyin adını sokağa ve caddeye vererek…

                                                                                         *

Karşıyaka’mız güzel şeylere layık…

Okuma yazma oranının bir hayli yüksek olduğu Karşıyaka’mızda öylesi devasa heykeller yok değil. ÖrneğinSoğukkuyu’dakiNazım Hikmet…

Ne var ki tek !

 Sahildeki Attilâ İlhan büstü, yurtsever bilim insanı Ahmet Taner Kışlalı heykeli …

Adı bir bulvara ve mahalleye verilen Bahriye Üçok…

Karşıyakalı vefalı… Salah Birsel’in de adını bir sokağa verdi örneğin. Besteci Yusuf Nalkesen, besteci Şadi Hoşses’in de…

Keşke Nahit Ulvi Akgün’ü de yaşatsak…

Sokaklar, caddeler, parklar, meydanlar o kentin sanatçılarının adıyla anılmalı…

Kenti büyütenler ve tanıtanlar onlar zira…

Paris’te bir okulun bahçesinde Lamartin’in büstünün bulunması bundan…

Moskova’da Puşkin’in bir  üniversite yerleşkesinde adının bulunması bundan…

Neden düşünmezler Katip Çelebi Üniversitesi’nin yerleşkesine bir Attilâ İlhan büstünü… Attilâ İlhan bizim değil mi?

Edebiyat fakültelerinden  neden birisi  Tarık Dursun K. Adını bir kürsüye vermez örneğin?

                                                                                *

Karşıyaka’nın  estetik  bilimi konusunda  diplomalı olan doktoru ve belediye meclis üyeleri bir karar almışlar ve iki parka Veysel Çolak ve Hidayet Karakuş adının verilmesini uygun görmüşler.

Karşıyaka’da yarım asırdır yaşayan biri Rizeli diğeri İspartalışair- yazar Veysel Çolak ve Hidayet Karakuş, Karşıyaka’nın en üretken  edebiyatçılarından… Her ikisi de çok sayıda ödülün sahibi…

Adları çoktan verilmeliydi bir parka ya da caddeye.

Şiire, romana, çocuk edebiyatına önemli katkıları olan bu iki şair- yazarın adının birer parkta yaşatılıyor olması Karşıyaka için bir kazançtır.

Başkanın, milletvekilinin, meclis üyelerinin, edebiyatseverlerin, mahalle sakinlerinin  kış soğuğunda  onları yalnız bırakmaması, alınan kararın doğruluğunu gösteriyor.

Sıra geldi o parklarda  Şiir Gecelerinin düzenlenmesine…

Mahalleli çocuklar arasında şiir yarışmalarının açılmasına…

İnanıyorum, onlar da olacak!

Başkan ve ekibinin  bunu başaracağına inanıyorum.

Sahi…

Neden yılda bir Veysel Çolak ve Hidayet Karakuş adına   o parklarda  ‘ Şiir Gecesi  ‘ yapılmıyor olsun.

Her iki parkta neden kaydıraklar yok?

Ya da  İzmir Milletvekili Atilla Sertel’in önerdiği gibi neden ağacın dallarına ya da gövdesine  birer dörtlük asılmasın…

Veysel Çolak da parktaki ağaçların her birinin adı olsun istedi. Nazım Hikmet, Cemal Süreya, Fazıl Hüsnü Dağlarca gibi…

Yaşasın!

Şimdiden şiir açmış Karşıyaka’yı görüyorum ben!

Şair, şiir, Karşıyaka…

Çok da yakıştı hani!.

 

 

 


Bu yazı 3669 defa okunmuştur.



Recai ŞEYHOĞLU Diğer Yazıları
Köşe Yazarları
Çok Okunan Haberler
Anketimize Katılın
Henüz anket oluşturulmamış.
Namaz Vakitleri